Pasa den asteburuan egon nintzen telebista ikusten. Nahiko aspertuta nengoen. Kateak aldatzen ari nintzela, bat-batean kate batean gelditu nintzen. Ez dakit zehatz-mehatz zein katea zen. Kate horretan saio bat zegoen eta haur lapurretei buruz hitz egiten zuten. Ni pixka bat harrituta geratu nintzen, gai horri buruz ez nekielako ezer.
Saio horretan neska bat agertu zen eta bere kasua kontatzen ari zen. Neska hau Donostiakoa zen eta betidanik bere amak esan zion bere alaba, hau da, neskaren ahizpa jaio bezain pronto hil zela. Medikuek esan zioten umeak jaiotzean arazo larriak zeuzkala eta arazo larrien ondorioz hil zela.
Amak, tamalez, inoiz ez zuen ikusi bere alabaren gorpua. Baina senideek, ez dakit zergatik, susmoa zeukaten istorio hori ez zela egia, eta horregatik, duela sei hilabete hasi ziren aztertzen. Asko borrokatu ondoren , epaile batek baimena eman zien hilobia irekitzeko. Hilobia ireki zutenean, konturatu ziren hilobia hutsik zegoela. Hilobian ez zegoen aztarnarik. Bere ahizpa ez zegoen hilda.
Senideak harrituta geratu ziren eta auzitegira joan ziren salaketa jartzera.
Baina ez da kasu bakarra. Azken bolada honetan beste kasu batzuk agertzen ari dira, eta guztietan, gauza bera, : hilobian ez zegoen inor.
Kasu hauek jakin ondoren, senideak elkarteak bultzatzen ari dira beren interesak defendatzeko. Badirudi, 1940 eta 1990 urteen artean, mediku batzuek erizainen eta monjen laguntzarekin umeak lapurtu zituztela. Negozioa hutsa zen.
Kasu batzuetan, medikuek gurasoei esaten zieten, jaiotzean beren umeak hil egin zirela; gurasoek konfiantza osoa zeukaten medikuekin eta ez zuten ezer egiten. Garai hartan ez zegoen orain dagoen adinako teknologiarik, ez zegoen hainbeste kontrolik eta horregatik umeak jaio bezain pronto hartu eta aberatsei saltzen omen zizkieten. Beraientzat negozio paregabea!
Kasu batzuetan, geroztik denbora asko pasatu da eta ez da erraza izango kasu horiek epaitzea edo argitzea. Baina familia hauentzat ere ez da erraza izango ahaztea, bere senideak bizirik daudelako eta orain ez dakitelako non dauden.
Bukatzeko, nik adierazi nahi nuke kasu hauen berri jakitea ez zaidala batere gustatu, gurasoak eta umeak banandu egin direlako eta dena diruagatik.
Baina edozein kasutan , behintzat, argi daukat kasu hauek ezin direla orain gertatu, ospitaleetan dena kontrolatuta dagoelako.
2012/02/26
2012/02/21
Turismoa Euskal Herrian
Hasteko, komentatu nahi nuke, aspaldian, nire gurasoen garaietan, hots, 60 ko hamarkadan edo, ez zegoela orain dagoen beste eskaintza zeren eta garai hartan Euskal Herriko turismoa ez zegoen garatuta.
Euskal Herria herri industriala bat zen; adibide onena Bilbo da. Lehen Bilboren bizimodua oso desberdina zen. Jendeak lantegietan lan egiten zuen eta Bilboren itxura ez zen oso erakargarria bisitatzeko. Jendea maiz joaten zen beste leku batzuetara, adibidez Benidormera edo Saloura.
Baina, 90 eko hamarkadan inguruan, gauzak aldatu egin ziren, gu konturatu ginen hemen gauza asko geneuzkala eskaintzeko, eta horregatik hasi ginen Euskal Herriko turismoa bultzatzen.
Euskal Herrian denetik daukagu. Alde batetik, paisaia, kultura, sukaldaritza eta beste aldetik hondartza, mendia eta abar. Edozein lekutan aurki dezakezu ikusteko zerbait edo egiteko zerbait.
Euskal Herriko hiriak izugarriak dira. Donostia betidanik, oso hiri polita izan da, bere sukaldaritza, bere paisaia, bere pintxoak-.... Donostiako alde zaharra beti jendez josita egoten da. Baina, hori ez da dena. Azken urteotan, Donostia garatu egin da. Gero eta bidegorri gehiago daude, hango museoak eraberritzen ari dira, pasealekuak oso handiak dira eta horregatik ez udan bakarrik, urtean zehar ere jendea etortzen da hiria bisitatzera.
Baina adibiderik onena ez dago Donostian, Bilbon baizik. Lehen komentatu dudanez, Bilbo hiri industriala zen. Duela hogei urte ezinezkoa zen Bilbon zehar paseatzea, dena oso zikina zegoen, eta Nerbioi ibaiaren usaina oso desatsegina zen. Baina azken urteotan gauzak desberdinak dira. "Guggemhein" museoa jarri ondoren, Nerbioi ibaia garbitu zuten eta berdegune asko jarri zituzten. Ibaiaren ondoan dagoen pasalekua izugarria da. Alde zaharrean dagoen giroa oso ona da. Asteburuetan ez ezik astean zehar ere giroa egoten da. Makina bat hotel dago gaua pasatzeko, eta, gainera ez dira oso garestiak. Hiri hau hobetzen ari da arlo guztietan. Bilbo, gero eta hiri politagoa da, eta, horregatik, gero eta jende gehiago etortzen da bisitatzera.
Baina ez hirietan bakarrik, herrietan ere, turismoa lantzen ari gara Euskal Herrian. Gero eta landetxe gehiago daude herri txikietan. Hori ere, oso aukera ona da hemengo izadia ezagutzeko.
Azken batean, nola hirietan hala herrietan gauza polit asko ikus dezakezu eta edozein tokitan giro ona izaten dugu.
Euskal Herria herri industriala bat zen; adibide onena Bilbo da. Lehen Bilboren bizimodua oso desberdina zen. Jendeak lantegietan lan egiten zuen eta Bilboren itxura ez zen oso erakargarria bisitatzeko. Jendea maiz joaten zen beste leku batzuetara, adibidez Benidormera edo Saloura.
Baina, 90 eko hamarkadan inguruan, gauzak aldatu egin ziren, gu konturatu ginen hemen gauza asko geneuzkala eskaintzeko, eta horregatik hasi ginen Euskal Herriko turismoa bultzatzen.
Euskal Herrian denetik daukagu. Alde batetik, paisaia, kultura, sukaldaritza eta beste aldetik hondartza, mendia eta abar. Edozein lekutan aurki dezakezu ikusteko zerbait edo egiteko zerbait.
Euskal Herriko hiriak izugarriak dira. Donostia betidanik, oso hiri polita izan da, bere sukaldaritza, bere paisaia, bere pintxoak-.... Donostiako alde zaharra beti jendez josita egoten da. Baina, hori ez da dena. Azken urteotan, Donostia garatu egin da. Gero eta bidegorri gehiago daude, hango museoak eraberritzen ari dira, pasealekuak oso handiak dira eta horregatik ez udan bakarrik, urtean zehar ere jendea etortzen da hiria bisitatzera.
Baina adibiderik onena ez dago Donostian, Bilbon baizik. Lehen komentatu dudanez, Bilbo hiri industriala zen. Duela hogei urte ezinezkoa zen Bilbon zehar paseatzea, dena oso zikina zegoen, eta Nerbioi ibaiaren usaina oso desatsegina zen. Baina azken urteotan gauzak desberdinak dira. "Guggemhein" museoa jarri ondoren, Nerbioi ibaia garbitu zuten eta berdegune asko jarri zituzten. Ibaiaren ondoan dagoen pasalekua izugarria da. Alde zaharrean dagoen giroa oso ona da. Asteburuetan ez ezik astean zehar ere giroa egoten da. Makina bat hotel dago gaua pasatzeko, eta, gainera ez dira oso garestiak. Hiri hau hobetzen ari da arlo guztietan. Bilbo, gero eta hiri politagoa da, eta, horregatik, gero eta jende gehiago etortzen da bisitatzera.
Baina ez hirietan bakarrik, herrietan ere, turismoa lantzen ari gara Euskal Herrian. Gero eta landetxe gehiago daude herri txikietan. Hori ere, oso aukera ona da hemengo izadia ezagutzeko.
Azken batean, nola hirietan hala herrietan gauza polit asko ikus dezakezu eta edozein tokitan giro ona izaten dugu.
Suminduak
Ezeri ekin baino lehen komentatu nahi nuke, ni jaio nintzenean, hau da, 70 eko hamarkadan edo, diktadura batean bizi ginela. Garai hartan, talde batzuk sortu ziren, eta haietako gehienak baketsuak ziren. Talde haiek kalera atera ziren eta borroka egin zuten demokrazia lortzeko.
Diktadura bukatu ondoren, hau da, 80 ko eta 90 eko hamarkadan garai onak iritsi ziren; denok oso pozik geunden demokraziarekin eta batez ere kapitalismoarekin. Denok gauza asko erosi genituen zoriontsuago izateko.
Garai hartan, bankuek diru asko irabazi zuten, baina hori ez zen nahikoa. Zenbat eta gehiago eduki, orduan eta gehiago eduki nahi zuten, eta haiei esker orain munduan krisian gaude. Beti gertatzen da gauza bera,-: krisi garaietan hiritarrok ordaintzen ditugu bankuen akatsak.
Egoera hori ikusi ondoren, Frantzian, Stephane Hesselek liburu bat argitaratu zuen. Haren izenburua "Indignez-vous" zen. Liburu horretan, ideia asko azaltzen zituen krisiari buruz. Hesselen arabera, krisialdi hau bankuek eragin dute.
Gobernuak bankuen menpe daude, eta, ondorioz, hau ez da benetako demokrazia. Egoera politikoa soziala eta ekonomikoa gero eta okerrago dago. Hiritarrok ez dugu erabakitzen, baina hori ez da okerrena, gainera hiritarrok erdi "alienatuta" gaude.
Gauza txarrak gertatzen ari dira gure inguruan, baina ez dugu ezer egiten, gure etxean geratzen gara, erosoagoa delako.
Azkenean, liburu honi esker, Espainian, batez ere, Madrilen eta Bartzelonan, "M-15" mugimendua sortu zen.
Nola sortu zen mugimendu hori? modu naturalean, sare sozialen bidez jendea geratzen hasi zen. Madrilen "Sol" plazan eta Bartzelonan " Katalunia " plazan. "M-15" mugimendua baketsua da eta "M-15" mugimenduari esker jendea kalera ateratzen da kexatzera. Hasieran, mugimendu hau Espainian hasi zen, baina gaur egun , Espainian ez ezik, Israelen eta AEB etan ere zabaltzen ari da.
Nik nire aldetik adirazi nahi nuke "M-15" mugimenduarekin erabat ados nagoela. Mugimenduaren ideiak oso onak dira eta haiei esker jendea esnatzen ari da.
Politikariek hiritarroi kasu egin behar digute eta gauzak aldatu behar dituzte, bestela hau ez da demokrazia izango.
Diktadura bukatu ondoren, hau da, 80 ko eta 90 eko hamarkadan garai onak iritsi ziren; denok oso pozik geunden demokraziarekin eta batez ere kapitalismoarekin. Denok gauza asko erosi genituen zoriontsuago izateko.
Garai hartan, bankuek diru asko irabazi zuten, baina hori ez zen nahikoa. Zenbat eta gehiago eduki, orduan eta gehiago eduki nahi zuten, eta haiei esker orain munduan krisian gaude. Beti gertatzen da gauza bera,-: krisi garaietan hiritarrok ordaintzen ditugu bankuen akatsak.
Egoera hori ikusi ondoren, Frantzian, Stephane Hesselek liburu bat argitaratu zuen. Haren izenburua "Indignez-vous" zen. Liburu horretan, ideia asko azaltzen zituen krisiari buruz. Hesselen arabera, krisialdi hau bankuek eragin dute.
Gobernuak bankuen menpe daude, eta, ondorioz, hau ez da benetako demokrazia. Egoera politikoa soziala eta ekonomikoa gero eta okerrago dago. Hiritarrok ez dugu erabakitzen, baina hori ez da okerrena, gainera hiritarrok erdi "alienatuta" gaude.
Gauza txarrak gertatzen ari dira gure inguruan, baina ez dugu ezer egiten, gure etxean geratzen gara, erosoagoa delako.
Azkenean, liburu honi esker, Espainian, batez ere, Madrilen eta Bartzelonan, "M-15" mugimendua sortu zen.
Nola sortu zen mugimendu hori? modu naturalean, sare sozialen bidez jendea geratzen hasi zen. Madrilen "Sol" plazan eta Bartzelonan " Katalunia " plazan. "M-15" mugimendua baketsua da eta "M-15" mugimenduari esker jendea kalera ateratzen da kexatzera. Hasieran, mugimendu hau Espainian hasi zen, baina gaur egun , Espainian ez ezik, Israelen eta AEB etan ere zabaltzen ari da.
Nik nire aldetik adirazi nahi nuke "M-15" mugimenduarekin erabat ados nagoela. Mugimenduaren ideiak oso onak dira eta haiei esker jendea esnatzen ari da.
Politikariek hiritarroi kasu egin behar digute eta gauzak aldatu behar dituzte, bestela hau ez da demokrazia izango.
Teknologiari buruzko hausnarketa
Batzuetan, adituek teknologia oso garrantzitsua dela adierazten digute, teknologiari esker gero eta alaiagoak izango gara; baina ez alaiagoak bakarrik, askeagoak ere izango gara, erabakitzeko aukera gehiago izango dugulako, mugikorrak, telebistak, ordenagailuak eta abar...
Gainera, publizitatea, egunero hori guri gogorazteaz arduratzen da. Baina duela hogeita hamar urte zer gertatzen zen? Lehen ez zegoen orain daukagun adinako teknologiarik eta gizartearen bizimodu okerragoa zen? Ez dut uste.
Ados nago garapenarekin, baina azken bolada honetan gauzak azkarregi doaz. Gizarteak anabasa handia dauka buruan, eta tamalez teknologiari morroi bihurtzen ari gara.
Gainera, publizitatea, egunero hori guri gogorazteaz arduratzen da. Baina duela hogeita hamar urte zer gertatzen zen? Lehen ez zegoen orain daukagun adinako teknologiarik eta gizartearen bizimodu okerragoa zen? Ez dut uste.
Ados nago garapenarekin, baina azken bolada honetan gauzak azkarregi doaz. Gizarteak anabasa handia dauka buruan, eta tamalez teknologiari morroi bihurtzen ari gara.
Suscribirse a:
Entradas (Atom)